Albert Speer | |
Albert Speer in 1933 | |
Minister van Bewapening en Oorlogsproduksie
| |
Ampstermyn 8 Februarie 1942 – 23 Mei 1945 | |
President | Adolf Hitler (Führer) Karl Dönitz |
---|---|
Eerste minister | Adolf Hitler Lutz Graf Schwerin von Krosigk (leidende Minister) |
Voorafgegaan deur | Fritz Todt (as Minister van Bewapening en Ammunisie) |
Opgevolg deur | Karl Saur (as Minister van Ammunisie) |
Persoonlike besonderhede
| |
Gebore | 19 Maart 1905 Mannheim, Baden, Duitse Keiserryk |
Sterf | 1 September 1981 Londen, Verenigde Koninkryk |
Politieke party | Nasionaal-Sosialistiese Duitse Arbeidersparty |
Eggenoot/-note | Margarete Weber (1928–1981) |
Kind(ers) | Albert Speer, Jr., Hilde Schramm, Fritz Speer, Margret Nissen, Arnold Speer, Ernst Speer |
Alma mater | Tegniese Universiteit van Berlyn Tegniese Universiteit van München Karlsruhe Instituut van Tegnologie |
Handtekening |
Berthold Konrad Hermann Albert Speer (* 1905 Mannheim – † 1981 Engeland) was Hitler se argitek en minister van bewapening.
Hy was 'n goeie organiseerder en het gedurende die Tweede Wêreldoorlog veel bygedra tot die hoë produktiwiteit wat die Nazi-Duitse oorlogsekonomie bereik het, ondanks 'n gebrek aan grondstowwe. Hy is selfs gesien as een van Hitler se moontlike opvolgers.
Hy verkry sy lisensie as argitek in 1927 en hoor Hitler praat by sy universiteit. Hy word 'n paar maande later lid van die Naziparty. Hitler merk hom op as 'n talent en maak hom 'n lid van die klein kring mense rondom die Führer. Hy beraam veral planne vir groot geboue wat die groot toekoms van die Derde Ryk moet weerspieël. Toe die oorlog uitbreek is daar min geld vir duur bouplanne, maar in 1942 verongeluk Fritz Todt, die minister vir bewapening, in 'n vliegtuigongeluk. Hy word sy opvolger en het die oorlogsproduksie grootliks 'n hupstoot gegee. Hy het moontlik daarmee die oorlog twee jaar verleng.[1]
In 1945 word hy deur die Amerikaners in hegtenis geneem en op 20 Junie aangekla voor die hof van Neurenberg. Hoewel hy voor dié hof verklaar dat sy rol 'n suiwer tegnologiese en ekonomiese een was en dat sake soos konsentrasiekampe of vervolging van minderhede nie sy besigheid was nie,[2] is hy een van baie min Nazi's wat berou toon en hy kry 'n opmerklike ligte vonnis. Hy was vir 20 jaar gevangene in die tronk van Spandau en skryf daar sy dagboeke wat later uitgegee word. Ná sy vrylating publiseer hy drie boeke en was 'n gewilde persoon omrede sy unieke kennis van die interne werkinge van die Derde Ryk.